کتاب«دیپلماسی بازی‌های دیجیتال»

معرفی این کتاب:

از نقطه نظر علوم ارتباطات، بازی‌های دیجیتال یکی از رسانه‌های نوین محسوب می‌شوند که ضمن برخورداری از ظرفیت‌های شگفت‌آور تعاملی و تأثیرگذاری بر مخاطبان، با گذشت بیش از نیم قرن از آغاز تولید اکنون به‏‏‌عنوان یک سرگرمی جذاب، راهکاری اثربخش برای آموزش و بازوی فرهنگی مهم شناخته می‌شوند. جایگاه رسانه بازی به‏‌مرحله‌ای رسیده است که در ایران در کنار ورود «بازی‌سازی» به‌‏عنوان یک رشته فنی به ‏دانشگاه و انستیتو ملی بازی‌سازی، «مطالعات بازی‌های دیجیتال» که معطوف به پژوهش و رویکرد انتقادی است، برای ارتقای بینش دانشجویان در این حوزه به‏ دانشگاه راه پیدا کند.

اهمیت این رسانه در دهه‌های گذشته،  بیش از پیش برای عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها مشخص شده به‏‌طوری‌که امر سیاسی اکنون در تأثیر و تأثر از این رسانه است. تأثیری که در ردای سرگرمی بر بازیکن گذاشته می‌شود تبدیل به امری اجتماعی در بازی گشته و این قابلیت بیش از دو دهه و همزمان با وقوع حادثه پرحاشیه 11‏سپتامبر، ابزار شرکت‌های بزرگ بازی‌سازی غربی برای انتقال معانی سیاسی و ایدئولوژی‌های ضدشرقی شده است.

درحالی‏‌که هر روز بر اهمیت مطالعه رسانه بازی افزوده می‌شود، تحلیل این مناسبات به‏‌شکلی کلان در مطالعات داخلی و حتی بین‌المللی مغفول مانده است. تحقیقات اندکی به بررسی اثرات سیاسی و فرهنگی بازی‌های دیجیتال بر بازیکنان پرداخته است و در این زمینه، آثاری که منتهی به مدل‌های علمی قابل استناد شوند، تقریباً ناموجود هستند. کتاب حاضر به‏‌عنوان نخستین اثر ملی و بین‌المللی در حوزه مطالعه سیاسی بازی‌های دیجیتال، ضمن ارائه مبانی نظری و گردآوری کاملی از دیدگاه‌های پژوهشگران داخلی و بین‌المللی این زمینه، دست به تحلیل یکی از مهم‌ترین عناوین بازی‌های سیاسی جهان یعنی «بازی ندای وظیفه» زده است و نتایج حاصل از این تحلیل را به‌‏صورتی منسجم تبدیل به مدل نموده است. ما در این کتاب ضمن ارائه دیدگاه‌های خبرگان داخلی در حوزه سیاست و رسانه بازی، به این نتیجه رسیده‌ایم که اینک وقت آن رسیده تا عرصه جدیدی در ذیل دیپلماسی عمومی تحت عنوان «دیپلماسیِ بازی» تعریف نمائیم و به جایگاه این رسانه در عرصه دیپلماتیک اشاره کنیم. درحقیقت باید گفت بسیار ساده‌انگارانه است که بازی‌های دیجیتال را همچنان فقط یک سرگرمی بدانیم، درحالی‏‌که یک می‌تواند یک رسانه قدرتمند برای تغییر افکار عمومی نسبت به یک مقوله باشد.

سینما و تلویزیون پس از پشت‌سر‌گذاشتن دوره اقتدار، اکنون جایگاه خود را هم از جنبه کمیت مخاطبان و هم ازلحاظ گردش مالی به صنعت بازی واگذار کرده‌اند و هم‌پای این صنعت پرطرفدار، به ایجاد و تقویت دیدگاه‌های سوگیرانه علیه نظام‌های عقیدتی و سیاسی دیگر می‌پردازند. پس از سال 2001 که نقطه‌ مهمی برای کاربست باورهای سیاسی در رسانه بازی بوده، تولید بازی با مضامین ایدئولوژیک پیچیدگی‌های فراوانی پیدا کرده تا جایی که عرصه جدیدی در مطالعات و تولیدات این حوزه شکل گرفته است.

کتاب «دیپلماسیِ بازی‌های دیجیتال» به‏‌عنوان محتوایی یک کاسه از تلفیق دیپلماسی و بازی برای پژوهشگران بعدی به رشته تحریر درآمده است. ما بر این باوریم که ظرفیت بازی برای انتقال ایدئولوژی‌های فرامتنیِ فرهنگی، دینی و اجتماعی بسیار عمیق و در عین حال گسترده است و باید تهدیدها و فرصت‌های توأمان این رسانه را با هم بپذیریم و از آن برای «بازنمایی مقتدرانه» در برابر «سوءبازنمایی» استفاده نماییم.

ما کتاب حاضر را نقطه اولیه‌ای برای مطالعات عمیق‌تر، کیفی‌تر و مؤثرتر در عرصه دیپلماسی بازی می‌دانیم و امید داریم پژوهش‌های بعدی به مدد یافته‌های این اثر، تعمیق یافته و گام‌های مؤثرتری در جهت شناخت بازنمایی سیاست در رسانه بازی برداشته شود. همچنین امید این داریم که یافته‌های این کتاب به تولید بازی‌های بومی و صادرات آنها در جهت بازنمایی مطلوب و مقتدرانه کمک نماید و قوت قلبی برای پژوهشگران آن باشد.