نمای دور: استریمینگ برای بازی‌های دیجیتال

تجربه بازی‌های دیجیتال به‌صورت جمعی و نظارت بر چگونگی انجام بازی توسط یک بازیکن، مسئله‌ای جدید و منحصر به بسترهای نرم‌افزاری جدید نیست. بازی‌های سکه‌ای در آغاز رشد فرهنگ بازی‌های دیجیتال، از نمونه‌های قابل‌ذکر هستند که در آن بازی‌ها به‌صورت جمعی و با حضور تماشاگران و هواداران تجربه می‌شد. اگرچه با رشد فناوری، بازی‌های دیجیتال وارد خانه و اتاق نشیمن شخص بازیکن شدند، پلتفرم‌های نوظهور در سال‌های اخیر زمینه را برای بازگشت به فرهنگ هواداری و تماشای بازی‌ها به‌صورت دسته‌جمعی فراهم کرده‌اند. در فرآیند تجربه بازی بر پایه پلتفرم‌های استریمینگ، اگرچه ناظران، به‌عنوان بازیکنان یک بازی در نظر گرفته نمی‌شوند اما مشارکت‌کنندگان در خلق یک تجربه مبتنی بر بازی هستند که می‌توانند با داشتن تعامل اجتماعی و گپ با سایر افراد و شرکت دربازی‌های کانال، از تجربه‌ای ناب و نوین در مواجهه با بازی‌های دیجیتال برخوردار باشند. امروزه پلتفرم‌های استریمینگ طیف گسترده‌ای از مخاطبان بازی و تولیدکنندگان محتوا در این حوزه را به خود جذب کرده‌اند که این قابلیت را دارند که برای برخورداری از تجربه سرگرمی میزان زیادی هزینه مصرف کنند و از این طریق سازنده بازار اقتصادی کلان و درخور توجه باشند که فرهنگ و جنبه‌های اجتماعی خاص خود را نیز تولید می‌کند. در این پژوهش کوشش می‌شود به تعریف و تبیین سازوکار و عملکرد این رسانه‌های نوین مبتنی بر فناوری پرداخته شود. پاسخ به این پرسش که چرا افراد بازی‌های دیجیتال را تماشا می‌کنند (به‌جای اینکه واقعاً بازی کنند) و همچنین معرفی استراتژی‌های کسب درآمد از پلتفرم‌های استریمینگ از دیگر مفاهیم موردتوجه در این مطلب به‌منظور شناخت بهتر مخاطبان و تولیدکنندگان محتوا در این بستر است. در ادامه توجه به جنبه‌های فرهنگی و چگونگی نظارت سیاست‌گذاران در سطح کلان بر محتوای تولیدشده از دیگر موضوعات موردبررسی تحقیق است. در پایان با توجه به اقبال گسترده افراد به پلتفرم‌های استریمینگ در ایران، تلاش شده است با انجام مشاهدات میدانی و طرح پرسش و گفتگو با کارشناسان، دریچه‌ای به وضعیت استریمینگ در ایران گشوده شود و مشکلات و موانع و همچنین زمینه‌های قابل‌توجه برای دستیابی برای کاربران این پلتفرم‌ها آشکار گردد.